Ik heb een epilepsieaanval gehad toen ik 12 jaar was op de speelplaats van de school. Ik vond het helemaal niet leuk want het was compleet onverwacht en ik weet er niets meer van. Ik was ook enorm beschaamd achteraf.
Mijn beste vriend, Julian, was er bij en hij was helemaal in paniek. Mijn lichaam werd eerst helemaal stijf en ik ben toen op de grond gevallen. De eerste paar seconden haalde ik zelfs geen adem meer. Ik begon helemaal te schudden en heb ik een beetje in mijn broek geplast. Ik ben vanzelf weer wakker geworden en ik had enorm koppijn.
Mijn lerares had de ambulance gebeld en mijn ouders zijn naar het ziekenhuis gekomen. De neuroloog vertelde ons dat ik een grote epilepsieaanval gedaan had.
getuigenis